Adalah penting untuk mengawet makanan untuk memastikan ia segar untuk tempoh yang lebih lama. Sekiranya bahan makanan segar tidak disimpan mengikut garis panduan penyimpanan, ia mungkin dijangkiti mikroorganisma selepas beberapa ketika. Oleh itu, teknik pengawetan seperti pengeringan beku dan penyahhidratan agak penting untuk industri makanan. Walaupun tujuannya adalah sama, ia agak berbeza dari segi metodologi pemeliharaan yang digunakan.
Bekukan Kering vs Dehidrasi
Perbezaan utama antara beku kering dan dehidrasi ialah yang pertama lebih dipercayai daripada yang kedua dari segi meningkatkan jangka hayat item makanan tertentu. Walaupun ia mungkin terdengar serupa kerana hasilnya, langkah-langkah yang terlibat dalam pengeringan beku dan dehidrasi adalah bertentangan.
Kering beku bermaksud mengawet makanan dengan menggunakan suhu yang sangat rendah (berdekatan dengan takat beku pada masa-masa tertentu) dan seterusnya mengurangkan tekanan. Ia adalah kaedah perindustrian yang cukup berjaya dalam mengekalkan kualiti makanan selama lebih daripada dua dekad secara serentak. Ia lebih mahal sedikit daripada dehidrasi.
Dehidrasi bermaksud makanan dengan kandungan lembapan yang berkurangan untuk meningkatkan jangka hayatnya dengan ketara. Etimologi juga mengutamakan metodologi yang digunakan semasa dehidrasi - "de" bermaksud penyingkiran, dan "hidrat" bermaksud kandungan air hidrous atau semula jadi. Ia boleh dilakukan dengan cara yang lebih mudah kerana tiada jentera yang kompleks diperlukan untuk mengekstrak lembapan daripada makanan yang biasa digunakan. Ia juga dikenali sebagai pengawetan kerana ia menyembuhkan kualiti.
Jadual Perbandingan Antara Kering Beku Dan Dehidrasi
| Parameter Perbandingan | Bekukan Kering | Dehidrasi |
| Peningkatan dalam Jangka Hayat | Peningkatan dalam rak adalah terpuji, sehingga dua puluh lima tahun | Jangka hayat hanya boleh ditingkatkan sehingga sepuluh atau lima belas tahun |
| Nama lain | Ia juga dikenali dengan dua istilah saintifik - satu adalah cryodesiccation manakala satu lagi adalah lyophilization | Pengawetan ialah nama umum lain untuk dehidrasi |
| Penemuan Kaedah | Proses pengeringan beku ditemui pada zaman moden, sekitar tahun 1906 | Dehidrasi telah diamalkan sejak sekian lama dan mula diperkenalkan pada abad kelima belas |
| Quotient Suhu | Hasil bagi suhu yang lebih rendah diperlukan untuk proses pengeringan beku | Proses dehidrasi hanya boleh diselesaikan pada suhu yang agak tinggi |
| Aplikasi dalam Industri Makanan | Produk makanan seperti buah-buahan dan coklat boleh dikeringkan dengan mudah | Produk makanan seperti ikan dan sayur-sayuran segar boleh dehidrasi dengan mudah |
Apa itu Freeze Dried?
Pengeringan beku bermaksud laluan makanan melalui tekanan yang besar dan suhu yang agak rendah untuk menutup kesegaran untuk jangka masa yang panjang. Prosesnya agak mahal dan cepat – makanan dibekukan sepenuhnya dan kemudian serta-merta tertakluk kepada tekanan vakum yang menghilangkan sisa ais melalui proses pemejalwapan.
Persediaan awal agak mengerikan tetapi konsistensi menjadikannya lebih dipercayai daripada kaedah pengawetan makanan jenis lain. Ia adalah penting kerana keberkesanan kos adalah tinggi – sejumlah kecil yang dibelanjakan pada peringkat awal boleh membawa kepada langkah pengawetan makanan yang berkualiti tinggi. Tiada risiko kepada kesihatan pengguna kerana tiada bahan pengawet ditambah semasa proses.
Pengeringan beku mendapat aplikasi dalam meningkatkan kemahiran industri buah-buahan kering dan beberapa unit pembuatan coklat, termasuk kismis dan kacang lain. Ais krim dibuat secara meluas menggunakan proses pengeringan beku untuk mengurangkan pergantungan kepada pengawet sintetik.
Apa itu Dehidrasi?
Dehidrasi bermaksud makanan yang telah mengalami pemanasan yang ketat supaya semua lembapan diekstrak, akhirnya membawa kepada pemeliharaan sehingga lima belas tahun. Walaupun ia lebih boleh dilaksanakan daripada pengeringan beku, penambahan bahan pengawet mengurangkan keberkesanannya. Faedah dehidrasi termasuk harga yang rendah dan penyimpanan yang mudah.
Ia penting kerana tidak semua industri makanan mampu menyediakan persediaan untuk pengeringan beku. Dehidrasi tidak boleh dilakukan melainkan makanan itu direbus atau dimasak separa. Ia tidak diendahkan oleh pakar kesihatan kerana nilai pemakanan berkurangan akibat tertakluk kepada suhu tinggi, malah melambung ke takat didih. Penyejatan juga memainkan peranan penting dalam kaedah ini, akibatnya berat bahan makanan juga berkurangan dengan ketara.
Setelah bahan makanan diawet, kaedah yang digunakan dahulu boleh ditentukan dengan mudah daripada kesegaran dan kelembutan yang tinggal. Dehidrasi mendapat aplikasi dalam meningkatkan jangka hayat sayur-sayuran dan daging berdaun. Ikan dan makanan laut lain juga boleh diawet menggunakan kaedah yang boleh dipercayai ini.
Perbezaan Utama Antara Kering Beku Dan Dehidrasi
Kesimpulan
Pemeliharaan bahan makanan bukanlah perkembangan terkini. Dengan kemunculan langkah penyejukan, kaedah lama telah dibuang. Pakar makanan dipercayai bahawa makanan dengan bahan pengawet tambahan lebih mendatangkan kemudaratan daripada kebaikan. Fakta terbukti ini meningkatkan kebolehpercayaan saintis makanan industri terhadap kaedah semula jadi untuk mengawet makanan. Penjerukan juga merupakan salah satu kaedah yang paling biasa digunakan tetapi skop penggunaannya agak terhad.
Sama ada pengeringan beku atau dehidrasi, kriteria utama untuk menilai kebolehpercayaan kaedah tetap sama. Sekiranya perbezaan kualiti antara produk asal dan produk yang diawet adalah rendah, maka adalah dianggap kaedah yang digunakan dalam menyimpan bahan makanan itu berjaya. Cara terbaik untuk menggunakan makanan yang boleh dimakan ialah memakannya segar (sedap) atau apabila keadaan pemeliharaan optimum seperti suhu dan kelembapan entah bagaimana tidak lagi wujud.
