Setiap produk atau barangan sampai kepada pelanggan melalui rantaian bekalan. Terdapat pelbagai bahagian rantaian bekalan. Setiap rantaian bekalan bermula dengan pengilang dan berakhir dengan peruncit. Setiap peringkat saling berkaitan antara satu sama lain. Dua bahagian penting rantaian bekalan ialah jualan borong dan jualan runcit.
Jualan Borong lwn Jualan Runcit
Perbezaan utama antara jualan borong dan jualan runcit ialah jualan borong merujuk kepada penjualan barangan dan produk dalam kuantiti pukal kepada peruncit manakala jualan runcit merujuk kepada penjualan produk dan perkhidmatan dalam kuantiti individu kepada pengguna akhir atau pelanggan.
Jualan borong terutamanya untuk jualan semula oleh peruncit. Produk borong diperoleh daripada pengilang. Urutan jualan borong dalam rantaian bekalan adalah di tengah, selepas pengeluar. Jualan borong adalah dalam kuantiti yang besar, besar dan pukal. Harga jualan borong lebih murah. Jualan borong biasanya berurusan dengan rangkaian barangan yang terhad.
Sebaliknya, jualan runcit adalah khas untuk kegunaan akhir oleh pengguna. Produk jualan runcit diperoleh daripada pemborong. Urutan jualan runcit dalam rantaian bekalan adalah pada akhirnya, selepas jualan borong. Harga jualan runcit lebih mahal daripada kadar jualan borong. Jualan runcit biasanya berurusan dengan pelbagai jenis barangan dan produk dan menyediakan kepelbagaian kepada pelanggan.
Jadual Perbandingan Antara Jualan Borong dan Jualan Runcit
| Parameter Perbandingan | Jualan Borong | Jualan runcit |
| Bahagian rantaian bekalan | Bahagian tengah rantaian bekalan | Tamatkan sebahagian daripada rantaian bekalan |
| Jenis produk | Bahan mentah dan barangan | Barangan, produk dan perkhidmatan untuk pelanggan atau perniagaan melalui mod dalam talian atau luar talian |
| Kuantiti produk | Kuantiti pukal | Kuantiti individu |
| tujuan | Untuk dijual semula oleh peruncit | Untuk kegunaan akhir oleh pengguna |
| perolehan produk | Daripada pengilang | Daripada pemborong |
Apakah Jualan Borong?
Jualan borong merujuk kepada sistem penjualan barangan secara pukal kepada peruncit lain, industri, pengguna komersial, profesional atau institusi. Jualan borong boleh dibeli oleh seseorang atau organisasi. Secara borong, barangan yang dijual adalah dalam kuantiti yang banyak tetapi pada harga yang agak rendah. Peruncit selalunya membeli barangan daripada pemborong pada harga yang lebih murah dan menjualnya pada harga yang lebih tinggi, sekali gus mengaut keuntungan.
Bahagian Perangkaan Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu mentakrifkan pemborongan sebagai penjualan semula barangan yang baru atau digunakan kepada pengguna profesional lain. Ia dipanggil jualan semula kerana ia melibatkan jualan tanpa sebarang transformasi. Jualan borong malah mungkin melibatkan ejen atau broker untuk pembelian dan penjualan barangan. Orang yang terlibat dalam pemborongan sering mengisih, menggred dan membungkus semula barang dalam tandan yang lebih kecil supaya lebih mudah untuk mengagihkan barangan yang besar dalam lot yang lebih kecil.
Pemborong selalunya mempunyai premis bebas mereka di tempat tertentu. Pasaran borong terbesar di dunia terletak di China, Asia Tenggara dan Taiwan. Jualan borong tidak mengenakan cukai jualan kepada pembeli, hanya jika pembeli atau pelanggan mempunyai lesen jualan semula di negeri yang sama dengan pemborong. Pemborong bukan sahaja khusus untuk barangan dan produk, tetapi juga digunakan dalam domain perbankan. Perbankan borong memenuhi keperluan pelanggan yang besar.
Jualan borong adalah pada harga diskaun. Pembelian pukal pada harga yang lebih rendah dan jualan pada harga yang lebih tinggi membantu perniagaan kecil beroperasi. Model borong tidak menjual produk terus kepada pelanggan dan biasanya menjual kepada pengedar.
Apakah Jualan Runcit?
Jualan runcit adalah demi barangan atau produk kepada pengguna akhir. Produk dan barangan runcit dimakan dan digunakan, dan tidak dijual terlebih dahulu secara komersial. Jualan runcit merujuk kepada semua produk akhir rantaian bekalan. Jualan runcit menyokong dan membina ekonomi negara. Barangan jualan runcit dibawa secara borong.
Produk dalam jualan runcit dibeli pada harga yang lebih rendah manakala dijual pada harga yang lebih tinggi. Barangan jualan runcit dipanggil barangan pengguna atau barang akhir. Kebanyakan produk yang dibeli oleh pengguna dari kedai dan kedai, boleh diistilahkan sebagai barangan runcit. Barangan runcit selanjutnya boleh diklasifikasikan kepada empat jenis utama – produk kemudahan, produk beli-belah, produk khusus dan produk tidak dicari.
Produk jualan runcit adalah barangan siap. Jualan runcit tidak termasuk sebarang bahan mentah. Ia juga boleh merangkumi perkhidmatan untuk pelanggan dan perniagaan. Jualan runcit boleh dalam talian dan juga luar talian. Biro Banci A.S. menyediakan laporan jualan runcit bulanan A.S. Ini membantu dalam analisis jualan sepanjang tahun dalam pasaran runcit. Ia bertindak sebagai kayu pengukur untuk mengukur arah aliran.
Jualan runcit boleh dikategorikan kepada 13 jenis – pengedar kereta, bukan kedai (dalam talian), gedung serbaneka, pakaian, elektronik, makanan, bahan binaan, barangan sukan, perabot, kecantikan dan kesihatan, hospitaliti, stesen minyak dan pelbagai lagi. Jualan runcit secara langsung mempengaruhi KDNK negara.
Perbezaan Utama Antara Jualan Borong dan Jualan Runcit
Kesimpulan
Pemborong memerlukan modal dan beroperasi pada skala yang besar manakala peruncit beroperasi dengan modal yang kurang dan pada skala yang lebih kecil. Produk borong dibeli terus daripada pengilang dan diedarkan di kawasan geografi yang luas manakala produk runcit dibeli daripada pemborong dan dijual di kawasan yang lebih kecil dalam mod luar talian atau ke lokasi geografi yang berbeza melalui mod dalam talian.
Dua hujung rantaian bekalan ialah pemborong dan peruncit. Kedua-duanya memerlukan usaha pemasaran yang meluas dan secara langsung mempengaruhi pertumbuhan KDNK sesebuah negara atau negara. Kedua-dua hujung adalah saling bergantung antara satu sama lain.
