Dua jenis utama aset yang digunakan dalam portfolio ialah saham dan bon. Saham mewakili kepentingan ekuiti dalam perniagaan, manakala bon adalah bersamaan dengan hutang kepada perniagaan atau entiti lain.
Apabila individu membeli saham daripada syarikat, ini bermakna individu itu sebahagiannya menjadi pemilik syarikat dan dalam kes bon tiada pemilikan diwujudkan
Bon ialah aset pendapatan tetap di mana pemberi pinjaman berhutang wang kepada organisasi yang mengumpul dana untuk jumlah masa tertentu pada kadar faedah berubah atau tetap. Bon digunakan oleh perniagaan, syarikat, negara dan kerajaan untuk mengumpul modal bagi membiayai pelbagai program dan aktiviti. Pemegang bon menjadi pemegang hutang atau pemegang bon pemberi pinjaman.
Saham vs Bon
The perbezaan antara Saham dan Bon adalah cara mereka menjana dana. Saham adalah pelaburan ekuiti, manakala bon adalah pemuliharaan terhadap hutang. Stok boleh disimpan oleh pemilik (pemegang saham) firma. Sebaliknya, pemberi pinjaman (seperti bank) memperoleh bon firma. Walaupun memegang saham lebih berisiko daripada bon.
Jadual Perbandingan Antara Stok dan Bon (dalam Bentuk Jadual)
| Parameter Perbandingan | Stok | Bon |
|---|---|---|
| Maknanya | Sebahagian daripada pemilikan dalam syarikat yang memberi hak dalam keuntungan hanya untuk bahagian yang dimiliki dengan membeli saham syarikat itu dikenali sebagai saham. | Pinjaman yang diberikan oleh mana-mana individu kepada organisasi, syarikat, entiti, dsb. untuk tempoh tertentu pada kadar pulangan tetap |
| Jenis Hak | Sekuriti | hutang |
| Orang Utama -Pemilik | Pemegang Saham/Pemegang Saham | Pemegang Bon |
| Pulangan | Keuntungan | minat |
| Hak Mengundi | ya | Tidak |
Apakah Saham?
Perniagaan menjual saham untuk mengumpul dana untuk menjalankan syarikat mereka. Seorang pemegang saham kini telah membeli satu bahagian syarikat dan boleh menuntut sebahagian daripada aset dan keuntungannya, berdasarkan jenis stok yang disimpan.
Dengan kata lain, pemilik syarikat penerbit kini menjadi pemegang saham. Jumlah saham yang dimiliki oleh individu mengenai bilangan saham tertunggak hendaklah ditetapkan untuk pemilikan.
Sebagai contoh, jika anda membeli saham daripada syarikat dengan harga $1 dan jumlah nilai syarikat ialah $100, anda dikatakan sebagai pemilik syarikat untuk 1% daripada jumlah nilainya dan berhak mendapat keuntungan untuk 1% saham yang dipegang.
Selepas pembelian saham jika harga saham naik akibat peningkatan dalam nilai syarikat pembeli boleh menjualnya dan memperoleh keuntungan daripadanya. Melainkan dijual, orang itu boleh menerima hasil daripada bilangan saham yang dipegang berkenaan daripada keuntungan syarikat pada selang masa tetap (iaitu suku tahunan, setengah tahun, tahunan) dalam bentuk dividen.
Biasanya, terdapat dua jenis saham iaitu. Saham Biasa dan Saham Pilihan. Sebahagian besar saham dalam pasaran diterbitkan dalam Saham Biasa.
Saham biasa menghasilkan pulangan yang lebih tinggi daripada pendapatan lain melalui pertumbuhan modal. Hasil yang lebih besar ini adalah berpatutan kerana saham biasa melibatkan paling banyak risiko. Saham pilihan tidak mempunyai hak mengundi yang sama seperti saham biasa.
Satu bonus saham pilihan ialah saham keutamaan dibayar dahulu kepada saham biasa dalam kes pembubaran dan oleh itu, ia adalah lebih banyak hutang daripada ekuiti.
Apakah Bon?
Ini mungkin merupakan bentuk sekuriti yang paling popular dan mekanisme hutang yang secara berkala membuat pembayaran faedah tetap dan mengenakan jumlah pokok kepada kadar matang.
Bon yang dikeluarkan oleh syarikat, kerajaan, usaha sama, dll untuk membiayai usaha niaga yang berbeza. Bon biasanya dikeluarkan untuk masa tertentu dan pengeluar memulangkan hutang kepada pelabur apabila bon tamat tempoh.
Apabila bon pertama dikeluarkan nilainya ialah jumlah yang dipinjam dipanggil nilai muka dan pelabur menerima pendapatan terjamin dipanggil kupon sebagai balasan.
Risiko dalam bon adalah berdasarkan kepercayaan kredit penerbit dan bukan pada turun naik pasaran. Bon pelabur boleh didapati dalam beberapa kategori berbeza. Dua kategori penting dibincangkan di bawah.
Bon Kupon Sifar dikurangkan dalam harga nilai nominalnya untuk menjana pulangan sehingga nilai muka penuh bon itu dibayar pada tempoh matang bon.
Bon boleh tukar ialah satu bentuk hutang pendapatan tetap yang menawarkan faedah dibayar tetapi boleh diubah menjadi bilangan saham Ekuiti yang ditentukan. Pada peringkat tertentu hayat bon, pemegang boleh menukar bon kepada saham.
Semasa membeli bon seseorang harus melihat beberapa faktor penting iaitu. Tempoh, amaun perbelanjaan yang diperlukan, Kebolehpercayaan kredit pengeluar, Kadar Pulangan, rekod terdahulu penerbit tentang bon.
Kelemahan saham berbanding bon ialah saham tidak dijamin memberikan apa-apa kepada pelabur, dan bon biasanya menghasilkan pulangan yang boleh dipercayai melalui pembayaran kupon. Saham mempunyai potensi yang lebih besar untuk pulangan yang tinggi namun, modal mungkin hilang.
Perbezaan Utama Antara Saham dan Bon
- Syarikat, entiti, organisasi, dll boleh mengumpul wang untuk fungsi melalui dua cara utama (iaitu: menjual atau meminjam) Saham menjual saham syarikat sambil meminjam hutang daripada pelbagai pelabur dengan menerbitkan bon.
- Risiko: Dalam kes Saham risiko secara perbandingan lebih tinggi daripada bon kerana pendapatan dalam saham terutamanya berdasarkan kecairan syarikat tetapi dalam bon, risiko adalah tinggi kepada penerbit bon
- Pemegang saham mempunyai hak untuk mengundi dalam kes pemilihan pengarah dan keputusan pengurusan yang berkaitan dengan syarikat manakala pemegang bon adalah penghutang yang tidak mempunyai hak mengundi
- Pulangan dalam Stok adalah dividen yang dibayar pada selang masa tetap berdasarkan pendapatan syarikat dan bilangan saham yang dimiliki oleh pemegang. Pulangan bagi faedah bon yang ditetapkan kerana kadar faedah jarang berubah dan pada tempoh matang bon pengeluar bon perlu membayar balik prinsipal.
- Apabila pembubaran berlaku keutamaan saham berada di bahagian bawah skala manakala bon dibayar sebelum stok.
Kesimpulan
Kedua-dua Saham dan bon adalah pelaburan yang menjana saham pendapatan yang mempunyai kemungkinan pendapatan yang lebih tinggi dan juga risiko yang lebih tinggi manakala bon adalah sumber pendapatan standard untuk masa yang ditetapkan yang merupakan pendapatan terjamin dan ia sentiasa bergantung kepada pelabur untuk memilih antara dua.
- https://academic.oup.com/rfs/article-abstract/24/11/3731/1589752
- https://www.nber.org/papers/w2047
