Sejak evolusi tamadun manusia, pelbagai kumpulan telah dibentuk untuk pelbagai sebab. Apa yang bermula daripada 'memburu beramai-ramai' membesar menjadi 'institusi pemerintahan' pada hari-hari mendatang. Kebajikan sosial dan perlindungan sosial adalah dua dasar kerajaan yang paling lama dan paling asas untuk memenuhi keperluan orang ramai, kebanyakannya dalam kesusahan.
Keselamatan Sosial vs Kebajikan Masyarakat
Perbezaan antara Keselamatan Sosial dan Kebajikan Sosial ialah kebajikan sosial adalah pemindahan wang tunai atau cara daripada kumpulan (kebanyakannya kerajaan) kepada mereka yang memerlukan. Perlindungan sosial sebaliknya adalah lebih seperti program insurans, di mana anda mendapat faedah daripada apa yang anda telah bayar.
Jadual Perbandingan Antara Keselamatan Sosial dan Kebajikan Masyarakat
| Parameter Perbandingan | Keselamatan Sosial | Kebajikan sosial |
| Maknanya | Disediakan oleh masyarakat kepada individu. Ia menjamin pendapatan dan perkhidmatan penjagaan kesihatan. | Program kerajaan menjamin hak rakyat daripada risiko sosial dan ekonomi. |
| Kesesuaian | Sesuai untuk semua yang boleh menyumbang. | Kebanyakannya sesuai untuk pekerja, orang bersara, dll. |
| Pembiayaan | Dibiayai oleh benefisiari. Sebahagiannya oleh kerajaan dan majikan. | Dibiayai oleh kerajaan (negeri dan pusat), kadangkala oleh majikan. |
| Kesan psikologi | Memandangkan keselamatan lebih seperti lanjutan, tiada kesan besar terhadap keadaan mental dalam kes ini. | Skim-skim ini biasanya untuk mereka yang kurang berkemampuan dalam masyarakat atau penganggur. Ia mungkin membuka jalan kepada rasa puas hati untuk menyelinap masuk dan juga boleh membangunkan kompleks rendah diri. |
| Contoh | Biasiswa dan tempahan | Insurans kesihatan, kereta, pendidikan. |
Apakah Kebajikan Masyarakat?
Kebajikan sosial adalah istilah umum untuk beberapa dasar kerajaan. Dasar ini melindungi hak orang ramai daripada risiko ekonomi dan sosial.
Penerima manfaat utama program ini ialah warga emas, sakit, menganggur, dan wanita semasa hamil. Pembiayaan perlindungan untuk faedah rakyat berbeza dari satu negara ke negara.
Augustus, pemerintah pertama empayar Rom memulakan 'Cura Annonae'. Dalam skim ini, bijirin dan produk makanan disediakan kepada rakyat yang tidak mampu membelinya. Maharaja Trajan, dinasti Song, dan juga Gereja Roman Katolik zaman pertengahan memperbesar kebajikan sosial.
Khalifah Rasyidin Umar memberikan wang kepada fakir miskin, orang tua, dan janda atas nama Zakat. Kemudian ia menjadi salah satu rukun Islam.
Apakah Keselamatan Sosial?
Keselamatan sosial ialah satu set program dan dasar yang dibawa masuk untuk mengurangkan kemiskinan dan risiko serta menggalakkan pasaran buruh dan kapasiti orang ramai untuk melindungi diri mereka daripada kehilangan pendapatan. Ia adalah keselamatan yang disediakan oleh masyarakat kepada individu yang menjamin pendapatan dan perkhidmatan penjagaan kesihatan.
Walaupun perkhidmatan ini terbuka kepada semua, keselamatan sosial disediakan, terutamanya untuk orang yang sakit, kurang bernasib baik, warga emas.
Kebanyakan penduduk dunia dijauhkan sejauh keselamatan sosial berkenaan. Hanya 20% daripada jumlah penduduk mempunyai akses yang mencukupi kepada keselamatan sosial.
Berikutan ledakan industri, dijangkakan bahawa buruh akhirnya akan masuk ke sektor formal. Sektor formal mempunyai lebih banyak peluang untuk mendapat manfaat daripada dasar keselamatan sosial, walaupun sebaliknya adalah benar.
Contoh Keselamatan Sosial di Dunia Moden –
Statistik –
Perbezaan Utama Antara Kebajikan Sosial dan Keselamatan Sosial
Kesimpulan
Skim dan program ini kebanyakannya adalah untuk mewujudkan masyarakat yang selamat dari segi ekonomi untuk seseorang individu. Walaupun berbeza dalam nuansa mereka, program ini menyasarkan kumpulan sosial yang berbeza dan meningkatkan pertumbuhan mereka dalam kaedah yang berbeza-beza.
Program sosial lama seperti itu tidak terlepas daripada kelemahan. Walaupun skim kebajikan sosial boleh menjejaskan mentaliti individu, program keselamatan sosial, atau skim insurans dalam pandangan yang lebih besar, dilihat sebagai pembolehubah yang tidak dapat diramalkan. Semua negara mengendalikan program ini secara berbeza menjadikannya kawasan yang agak subjektif untuk diusahakan.
