Dalam istilah orang awam, ekonomi terdiri daripada pembuatan dan pertukaran barang. Jadi, ekonomi boleh dipecahkan kepada dua ekonomi berikut. Ekonomi formal ditubuhkan dan ekonomi tidak formal adalah kolokial. Ia adalah ekonomi undang-undang sesebuah negara bangsa, seperti yang diukur oleh kualiti pasaran semua komoditi dan perkhidmatan yang dihasilkan oleh firma negara dalam tahun tertentu. Ekonomi tidak formal selalunya kurang diinstitusikan. Ia melibatkan semua strategi ekonomi yang tidak diperbetulkan oleh kerajaan sama sekali.
Ekonomi pada asasnya adalah kaedah riang. Mereka memerlukan pertukaran atau tawaran; seseorang yang tidak boleh mengambil bahagian dalam ekonomi yang dominan sepenuhnya ke atas orang lain. Seseorang tidak boleh menganggap ekonomi sebagai dasar ekonomi; elemen diskret yang perlu berinteraksi dengan sistem politik dan juga sosial. Sosialisme dan Kapitalisme adalah dua strategi ekonomi yang digunakan oleh negara untuk mengendalikan sumber ekonomi mereka dan menyelia cara pengeluaran mereka.
Sosialisme vs Kapitalisme
Perbezaan antara sosialisme dan kapitalisme adalah dari sudut pandangan negara dan juga pasaran. Walaupun sosialisme adalah konsep ekonomi, kapitalisme adalah konsep ekonomi dan sosial. Dalam sosialisme, penetapan harga adalah mengikut keputusan kerajaan. Sebaliknya, dalam kapitalisme, harga berubah mengikut perubahan dalam permintaan dan penawaran.
Sosialisme ialah strategi ekonomi dan politik berdasarkan komuniti atau keistimewaan komunal cara pengeluaran yang menggalakkan pariti ekonomi. Di bawah sosialisme, terdapat lebih banyak ruang untuk pertimbangan nilai, dengan kurang memberi perhatian kepada pengiraan yang melibatkan keuntungan dan tidak lain hanyalah keuntungan. Ekonomi sosialis juga boleh menjadi lebih berharga kerana terdapat keperluan minimum untuk menjual barangan kepada pembeli yang mungkin tidak memerlukannya. Ia menyebabkan kurang modal yang dibelanjakan untuk pengiklanan produk dan usaha pemasaran.
Kapitalisme merujuk kepada dasar ekonomi. Dalam hal ini, pemilikan kebajikan ekonomi terletak pada individu atau kesatuan sekerja. Kapitalisme dalam bentuk yang paling tulen ialah kapitalisme pasaran bebas. Ia mempunyai nama lain, yang dikenali sebagai kapitalisme laissez. Di sini, individu tidak terkawal dalam membuat kesimpulan di mana untuk menggunakan modal, apa yang perlu dikeluarkan, dan pada kadar yang mana untuk memperdagangkan barangan dan perkhidmatan. Dalam kapitalisme, alat pasaran adalah automatik, bukannya normatif, dan tidak begitu religius tentang kesan sosial. Tiada jaminan untuk memenuhi setiap keperluan. Pasaran membina dalam kitaran ledakan dan kegagalan. Ia mengakibatkan monopoli, dan juga cara menipu atau salah nyata sistem.
Jadual Perbandingan Antara Sosialisme dan Kapitalisme
| Parameter Perbandingan | Sosialisme | Kapitalisme |
| Kesaksamaan Pendapatan | Peredaran pendapatan adalah mengikut keperluan. | Pendapatan yang ditentukan oleh kuasa pasaran bebas. |
| Harga Pengguna | Kerajaan menetapkan harga. | Harga disimpulkan oleh permintaan dan penawaran. |
| Kecekapan | Pekerjaan milik kerajaan mempunyai dorongan terhad untuk kecekapan dan ciptaan. | Persaingan pasaran bebas mendorong kecekapan dan ciptaan. |
| Pemilikan | Kerajaan memilikinya. | Ia dimiliki oleh individu persendirian. |
| Dasar percukaian | Cukai yang tinggi adalah penting untuk dibelanjakan untuk perkhidmatan perbandaran. | Cukai terhad dibelanjakan berdasarkan pendapatan individu. |
Apa itu Sosialisme?
Sosialisme adalah konsep ekonomi di mana pengeluaran dimiliki secara sosial dan digunakan untuk memenuhi keperluan manusia tanpa mencipta keuntungan. Dalam ekonomi sosialis, negara memperoleh dan mengawal cara pengeluaran utama. Pekerja memiliki dan mengawal selia cara pengeluaran. Koperasi pekerja ialah sebuah syarikat yang dipegang dan diurus sendiri oleh pekerjanya. Kriteria ekonomi ini membolehkan pegangan swasta bagi perusahaan dan ekuiti dengan cukai yang lebih tinggi tahap pengawasan kerajaan yang besar.
Beban model ekonomi sosialis ialah pengagihan kekayaan yang saksama. Tujuan pengagihan ekuiti yang saksama adalah untuk memastikan bahawa semua ahli masyarakat mempunyai peluang yang berkadar untuk mencapai hasil ekonomi tertentu. Kerajaan campur tangan dalam pasaran buruh untuk mencapai matlamat ini.
Negeri mempunyai salah satu majikan utama. Semasa kesusahan ekonomi, mereka boleh membenarkan pengambilan pekerja, jadi terdapat hampir kepada jumlah pekerjaan walaupun buruh tidak menjalankan kerja yang terutamanya di bawah tekanan daripada pasaran. Di sini cara pengeluaran ialah teknologi, bangunan, dan peralatan. Dalam ekonomi, penggunaan bahan lain adalah untuk membuat kebajikan dan bantuan.
Dalam pemilikan sosialisme, cara pengeluaran boleh mengambil pelbagai bentuk. Ia boleh menjadi pemilikan bersama, perusahaan koperasi atau perusahaan negara autonomi. Cara pengeluaran boleh memenuhi permintaan dan keperluan manusia secara langsung. Analisis adalah untuk memberi tumpuan kepada jumlah manual atau anggaran masa buruh dan bukannya hasil dan perbelanjaan.
Kita mesti tahu tentang bagaimana ekonomi mendapat manfaat daripada sosialisme. Nasionalisasi industri utama, terutamanya minyak, pengangkutan, perlombongan, tenaga, dsb. Kriteria utama terdiri daripada wilayah yang diambil alih oleh kerajaan, diikuti oleh satu atau lebih syarikat milik awam yang menguruskan operasi hariannya. Faedah nasionalisasi ialah kemahiran negara untuk melabur dalam industri-industri utama di atas, mengagihkan keuntungan negara untuk kebaikan negara yang menyeluruh, dan pengawasan yang mencukupi terhadap industri oleh dan juga untuk buruh.
Skim atau dasar keselamatan sosial di mana pekerja menyediakan agenda keselamatan komuniti yang diperlukan. Insurans biasanya terdiri daripada keperluan kewangan untuk pencen persaraan dan bantuan mangsa, kedua-dua hilang upaya kekal dan sementara, cuti ibu bapa, pengangguran, dll. Sosialisme boleh mengendalikan dan menangani pengangguran pada tahap yang besar. Pengendalian harga hanya boleh dilakukan pada had tertentu.
Apakah Kapitalisme?
Kapitalisme ialah sistem ekonomi dan sosial di mana orang sendiri mempunyai wang dan komponen bukan buruh kawalan pengeluaran. Pemasaran buruh dan kebajikan dijalankan. Pemilik mengambil keuntungan, dan permodalan berlaku dalam teknologi dan industri.
Ahli ekonomi, ahli ekonomi politik, dan ahli sejarah telah mengambil pelbagai aspek kapitalisme. Ahli ekonomi menumpukan pada tahap di mana kerajaan tidak mempunyai penyeliaan ke atas pasaran dan pemilikan modal. Kebanyakan ahli ekonomi politik memperhebatkan kuasa, hubungan, buruh bergaji, kelas, dan harta persendirian.
Kapitalisme merujuk kepada menggalakkan pembangunan ekonomi. Tahap yang berbeza-beza di mana pelbagai pasaran tersedia, dan undang-undang yang mentakrifkan harta peribadi, adalah soal politik, strategi, dan banyak negeri mempunyai ekonomi bercampur. Beberapa undang-undang politik telah timbul untuk menyokong banyak jenis kapitalisme, yang paling menonjol ialah liberalisme ekonomi.
Bentuk sebenar kapitalisme ialah pasaran bebas atau kapitalisme laissez-faire, di mana orang persendirian tidak terkawal. Mereka mungkin menyimpulkan di mana untuk menggunakan modal, apa yang perlu dikeluarkan, dan pada harga mana untuk menukar barangan dan perkhidmatan. Pasaran laissez-faire mengawal selia tanpa semakan atau kawalan.
Kita mesti tahu bagaimana ekonomi telah mendapat manfaat daripada kapitalisme. Kapitalisme adalah dasar ekonomi yang paling amal, memudahkan nilai-nilai pemerintahan sendiri bagi masyarakat yang bebas dan terbuka. Kerja keras, perkongsian, kebajikan, amal, dan dedikasi kepada kedaulatan undang-undang harus ada. Kapitalisme menghasilkan penciptaan kerana persaingan wujud dalam pasaran kapitalistik. Penubuhan kekayaan dan ciptaan, memperkayakan kehidupan individu dan memberikan kestabilan dan kuasa kepada rakyat. Kapitalisme membenarkan orang ramai mengambil bahagian dalam tindakan dalam pasaran berdasarkan kepentingan mereka.
Perbezaan Utama Antara Sosialisme dan Kapitalisme
Kesimpulan
Kedua-dua sosialisme dan kapitalisme adalah dua sistem ekonomi penting yang digunakan di negara maju. Tetapi perbezaan utama antara mereka adalah sejauh mana kerajaan mengawal ekonomi.
Keputusan itu ada, dan bertentangan dengan apa yang dikatakan oleh kaum sosialis. Kapitalisme, dengan semua ketuatnya, dipilih sebagai dasar ekonomi. Ia adalah untuk menarik orang ramai keluar dari kekurangan. Ia juga menjadikan mereka, warganegara yang produktif, bukan sahaja di negara kita tetapi juga di seluruh dunia. Kita mesti ingat bahawa kapitalisme memetik merit manakala sosialisme memberi ganjaran yang biasa-biasa saja. Oleh itu, sudah tiba masanya untuk menyedari kebaikan dan keburukan kedua-dua sistem ekonomi. Tanggungjawab pemerintahan terletak di tangan rakyat. Selepas itu, mereka harus sedar tentang istilah ini. Jadi, mereka boleh memilih sistem dan bentuk tadbir urus mereka.
