Penglibatan pihak berkepentingan dan rakan kongsi meluas dalam dunia perdagangan, ekonomi dan perniagaan. Antaranya, dua istilah yang kerap digunakan, pemegang kepentingan utama dan sekunder, sering digunakan. Fungsi pemegang kepentingan agak mudah, tetapi perbezaan antara dua kategori pemegang kepentingan adalah penting untuk difahami jika seseorang itu ingin memasuki dunia perdagangan dan industri.
Artikel ini menumpukan pada perbezaan dan perbezaan utama antara pemegang kepentingan utama dan sekunder untuk membantu anda mengklasifikasikan mereka dan menekankan kepentingan peranan mereka dalam pembangunan syarikat atau organisasi.
Pihak Berkepentingan Utama vs Pihak Berkepentingan Menengah
Perbezaan antara pihak berkepentingan utama dan pihak berkepentingan sekunder ialah pihak berkepentingan utama melibatkan diri untuk kepentingan diri dan keuntungan syarikat sahaja, manakala pihak berkepentingan sekunder kerap menyumbang untuk tujuan yang lebih baik atau kebaikan pengguna yang lebih besar juga. Jika dibandingkan dengan pihak berkepentingan utama (utama), pihak berkepentingan sekunder dianggap kurang penting, kerana objektif utama pihak berkepentingan utama adalah untuk mendapatkan keuntungan daripada pelaburan mereka dan memastikan enjin berfungsi untuk syarikat atau organisasi.
Peserta, kumpulan dan entiti yang mengambil bahagian dalam urus niaga keseluruhan perniagaan dianggap sebagai pemegang kepentingan utama. Ini menunjukkan bahawa mereka mempunyai kepentingan kewangan dalam fungsi sesebuah syarikat. Pihak berkepentingan utama ialah mereka yang mempunyai kepentingan langsung dalam operasi syarikat atau organisasi. Biasanya, pihak berkepentingan ini memasukkan wang mereka ke dalam syarikat secara langsung. Pemegang saham, pekerja, pengguna, pembekal, vendor dan rakan perniagaan hanyalah beberapa contoh juzuk utama.
Pihak berkepentingan sekunder adalah jauh lebih penting daripada pihak berkepentingan yang terlibat, tetapi mereka tidak sepenuhnya tidak penting, oleh itu firma mesti cuba mengekalkannya. Banyak pihak berkepentingan sekunder, seperti negeri dan agensi percukaian, mungkin, bagaimanapun, menjadi pihak berkepentingan utama hasil daripada kuasa dan pengaruh mereka ke atas organisasi korporat. Firma mesti mengambil perhatian tentang kepentingan pemegang saham luar tersebut dan mengekalkan hubungan dengan mereka untuk menjamin bahawa mereka berpuas hati setinggi mungkin demi kepentingan terbaik syarikat.
Jadual Perbandingan Antara Pihak Berkepentingan Utama dan Pihak Berkepentingan Menengah
| Parameter Perbandingan | Pihak Berkepentingan Utama | Pihak Berkepentingan Sekunder |
| Sifat Utama | Boleh mempunyai pengaruh langsung ke atas aktiviti perniagaan syarikat. | Boleh memberi kesan ke atas aktiviti perniagaan organisasi. |
| Pengenalan | Adalah penting untuk hanya keupayaan organisasi untuk terus beroperasi. | Pihak berkepentingan tersebut mesti dipenuhi oleh syarikat. Mereka secara tidak langsung menjejaskan sumbangan syarikat. |
| Kepentingan | 1. Mereka amat penting untuk kelangsungan organisasi yang berterusan kerana pihak berkepentingan ini adalah kunci kejayaannya.2. Organisasi mesti memastikan bahawa ia berjaya memetakan pemegang kepentingan utamanya untuk memenuhi keperluan pelanggan dan bertindak mengikut permintaan mereka. | 1. Pihak berkepentingan sekunder adalah penting kepada perniagaan kerana mereka mempunyai kesan ke atas identitinya dan cara jenama atau organisasi itu dilihat oleh pasaran. 2. Kadangkala pihak berkepentingan menengah bertindak sebagai komuniti perhubungan awam syarikat dan membantu mengekalkan reputasi organisasi semasa tempoh krisis dan kemelesetan. |
| Fungsi | Mereka terutamanya mengekalkan jualan, saham dan keuntungan syarikat atau organisasi | Mereka menyumbang kepada kewangan syarikat dan membantu pihak berkepentingan utama dalam mengimbangi organisasi. |
| Contoh | Pemegang saham, pekerja, pentadbir, pelanggan dan pembekal. | Kerajaan, organisasi berita, organisasi melobi, dan kesatuan pekerja dsb. |
Apakah Pihak Berkepentingan Utama?
Pihak berkepentingan utama bergantung pada organisasi untuk hasil dan risiko dan memastikan sama ada mereka adalah individu yang memudahkan kerja dan mendapat gaji atau entiti pelaburan yang kukuh. Akibatnya, pelanggan utama dirujuk sebegitu kerana perbelanjaan mereka sensitif masa dan tindakan mereka mungkin mempunyai kesan ketara ke atas prestasi organisasi berfungsi setiap hari.
Sama ada mereka menyumbang wang tunai untuk membantu pembangunan perniagaan anda atau pekerja yang bergantung pada gaji anda untuk menampung kos mereka, pihak berkepentingan utama mungkin mempunyai kepentingan yang besar dalam firma anda. Pilihan anda mungkin mempunyai kesan ke atas pendapatan anda. Jika syarikat memutuskan untuk berkembang, pihak berkepentingan utama berkembang bersamanya. Pelabur dan pemberi pinjaman mungkin menganggap ini sebagai bahaya kepada keuntungan mereka, tetapi pekerja mungkin melihatnya sebagai positif jika ia meningkatkan peluang mereka.
Orang yang kekal setia kepada firma, terutamanya mereka yang memegang jawatan, mungkin dianggap sebagai pemegang saham utama. Jika mereka mempunyai pemiutang atau pelabur yang telah mempercayai firma anda dari awal, pemberi pinjaman itu akan dipanggil pemegang kepentingan teras utama kerana individu tersebut mempunyai peranan yang konsisten sebagai pelaburan dalam syarikat.
Contoh pemegang kepentingan utama atau teras termasuk; Pemegang saham, pekerja, pentadbir, pelanggan dan pembekal.
Apakah itu Pihak Berkepentingan Sekunder?
Individu, kumpulan atau entiti yang terlibat dalam transaksi budaya bersepadu yang mempengaruhi organisasi secara tidak langsung dirujuk sebagai pihak berkepentingan sekunder. Pihak berkepentingan sekunder biasanya tidak mengambil bahagian dalam urus niaga monetari syarikat.
Paradigma pihak berkepentingan sekunder kurang jelas berbanding pihak berkepentingan utama. Terdapat banyak pihak berkepentingan sekunder dalam hampir mana-mana syarikat tertentu, dan mengenal pasti mereka mungkin sukar walaupun mereka secara proaktif menyuarakan kebimbangan mereka.
Pihak berkepentingan sekunder mungkin tidak mempunyai kepentingan yang sempit dalam operasi berterusan organisasi, namun mereka boleh memberi kesan yang ketara ke atas keputusannya. Tambahan pula, walaupun pihak berkepentingan menengah jarang diperlukan untuk kelangsungan hidup organisasi atau pencapaian matlamat segera, mereka bagaimanapun boleh menggunakan kuasa ke atasnya.
Bahagian pihak berkepentingan ini melibatkan struktur seperti kerajaan, organisasi berita, organisasi pelobi dan kesatuan pekerja.
Pihak berkepentingan sekunder mempunyai pengaruh yang cukup untuk memberi kesan kepada masa depan perniagaan. Pesaing, sebagai contoh, mungkin mencuri bahagian pasaran dengan menghasilkan barangan berkualiti tinggi pada kos yang lebih rendah. Kesatuan pekerja boleh memberi tekanan kepada firma untuk menambah baik amalan di tempat kerja untuk pekerjanya. Jika syarikat tidak mematuhi undang-undang dan peraturan, kerajaan atau pengawal selia boleh menutup perniagaan. Jika terdapat sebarang khabar angin dalam industri, kumpulan media boleh memfitnah firma dan juga barangan.
Perbezaan Utama Antara Pihak Berkepentingan Utama dan Pihak Berkepentingan Sekunder
Kesimpulan
Semua syarikat mempunyai satu set pemegang kepentingan yang berkaitan dengannya dalam beberapa cara. Pihak berkepentingan ini berbeza dari segi jumlah leverage yang mereka ada pada syarikat bergantung pada pelbagai jawatan mereka.
Kaedah yang berbeza, seperti Model Piramid Mendelow dan Proses Pemodelan Pihak Berkepentingan Perhatian, digunakan oleh perniagaan untuk membahagikan konstituen mereka ke dalam kategori. Kriteria utama untuk analisis pihak berkepentingan dan menilai kesannya terhadap organisasi adalah berdasarkan dua faktor asas: penglibatan pihak berkepentingan dalam operasi organisasi dan pengaruh politik dan sosial yang dia ada terhadap organisasi dan tindakannya.
Dan seterusnya, peranan kedua-dua pihak berkepentingan utama dan menengah adalah penting dalam mengekalkan pelbagai dimensi organisasi.
