Walaupun pengamal kesihatan awam jarang terlibat secara aktif dalam diagnosis pesakit, prosedur yang digunakan hanya untuk pemeriksaan dan penilaian diagnostik selalunya adalah sama (pembezaan adalah kontekstual), dan teknik kuantitatif yang sama telah digunakan untuk mengukur kesahihan prosedur ini.
Pemeriksaan vs Diagnosis
Perbezaan antara Saringan dan Diagnostik ialah matlamat asas ujian saringan adalah untuk menemui penyakit awal atau risiko penyakit dalam kumpulan besar orang yang sihat. Manakala objektif kajian diagnostik adalah untuk menentukan kewujudan (atau ketiadaan) penyakit seperti asas untuk penilaian klinikal pada orang yang bergejala atau saringan positif.
Dalam penjagaan kesihatan, saringan ialah teknik yang digunakan untuk mencari penyakit atau faktor risiko yang tidak didiagnosis. Individu atau kumpulan secara keseluruhan mungkin diuji menggunakan kaedah ini. Orang yang disaring mungkin tidak memberikan sebarang tanda atau simptom penyakit, atau mereka boleh menunjukkan hanya satu atau 2 tanda, yang tidak mencadangkan diagnosis konklusif.
Penilaian diagnostik digunakan untuk menentukan punca masalah. Ia digunakan untuk membuat diagnosis. Ujian diagnostik yang dijalankan sebagai sebahagian daripada penilaian penjagaan kesihatan boleh digunakan untuk mendiagnosis punca simptom atau untuk mendiagnosis keadaan.
Jadual Perbandingan Antara Saringan dan Diagnosis
| Parameter Perbandingan | saringan | Diagnosis |
| tujuan | Tujuan ujian saringan adalah untuk mengesan penunjuk penyakit yang berpotensi. | Tujuan ujian diagnostik adalah untuk menentukan kehadiran atau ketiadaan penyakit. |
| Ambang keputusan positif | Secara amnya, sensitiviti yang lebih besar lebih diutamakan untuk mengesan penyakit yang disyaki semasa ujian saringan. | Keberkesanan ujian diagnostik tertentu dipilih. Penekanan yang lebih besar diberikan pada tahap ketepatan daripada tahap kebolehterimaan pesakit. |
| Keputusan yang positif | Pada asasnya, saringan menandakan suspek penyakit (kadangkala bersama beberapa pembolehubah risiko lain) yang memerlukan bukti. | Dalam kes ujian diagnostik, hasilnya memberikan diagnosis yang pasti. |
| kos | Oleh kerana sebilangan besar orang perlu disaring untuk menemui sebahagian kecil kemungkinan kes, perbelanjaan mestilah murah. | Manakala, peningkatan perbelanjaan diagnostik klinikal mungkin boleh diterima untuk menentukan diagnosis. |
| Penduduk sasaran | Sebilangan besar orang yang tidak menunjukkan gejala tetapi mungkin dalam bahaya ialah populasi sasaran ujian Saringan. | Orang yang bergejala untuk mentakrifkan diagnosis, atau yang asimtomatik tetapi mempunyai saringan yang baik. |
Apakah Saringan?
Dalam penjagaan kesihatan, saringan ialah teknik yang digunakan untuk mencari penyakit atau faktor risiko yang tidak didiagnosis. Individu atau kumpulan secara keseluruhan mungkin diuji menggunakan kaedah ini. Orang yang disaring mungkin tidak memberikan sebarang tanda atau simptom penyakit, atau mereka boleh menunjukkan hanya satu atau 2 tanda, yang tidak mencadangkan diagnosis konklusif.
Rawatan saringan bertujuan untuk menentukan masalah yang mungkin berkembang menjadi penyakit pada satu ketika nanti, membolehkan rawatan dan penjagaan awal untuk mengurangkan kematian dan kesengsaraan penyakit. Walaupun saringan mungkin terhasil semasa pengesanan awal, tidak selalu prosedur saringan telah terbukti membantu individu yang diperiksa; diagnosis pranatal, misdiagnosis, serta menyemai rasa selamat yang lebih tinggi adalah antara potensi kesan negatif daripada pemeriksaan.
Tambahan pula, ujian saringan tertentu mungkin digunakan secara berlebihan. Akibatnya, ujian yang digunakan dalam program saringan, terutamanya untuk keadaan dengan kelaziman yang berkurangan, harus mempunyai sensitiviti yang kuat serta kekhususan yang sesuai.
Apakah Diagnosis?
Penilaian diagnostik digunakan untuk menentukan punca masalah. Ia digunakan untuk membuat diagnosis. Ujian diagnostik yang dijalankan sebagai sebahagian daripada penilaian penjagaan kesihatan boleh digunakan untuk mendiagnosis punca simptom atau untuk mendiagnosis keadaan.
Peperiksaan diagnostik kemudiannya boleh digunakan untuk menemui kekuatan dan kelemahan tertentu apabila digunakan untuk pelbagai sebab. Ujian diagnostik juga boleh digunakan untuk mengetahui perkara yang menyebabkan tingkah laku atau atribut tertentu.
Prosedur diagnostik berbeza daripada ujian konvensional kerana ia direka untuk mengesan atau mengukur kepekatan faktor tertentu. Ujian diagnostik, pada asasnya, boleh memberikan jawapan langsung. Penyelesaian masalah sering digunakan untuk merujuk kepada ujian diagnostik yang tiada kaitan dengan manusia.
Ujian diagnostik boleh menjadi invasif atau bukan invasif. Penilaian prosedur invasif melibatkan permukaan yang akan dicucuk atau badan yang akan dimasuki. Mendapatkan ujian darah, biopsi, serta kolonoskopi juga adalah antara kemungkinan.
Perbezaan Utama Antara Saringan dan Diagnosis
Kesimpulan
Matlamat asas ujian saringan adalah untuk mengesan risiko awal orang ramai untuk penyakit. Kadang-kadang individu mungkin benar-benar tidak tahu bahawa mereka mempunyai masalah seperti ini. Ia membantu dalam pengesanan penyakit awal, mungkin tidak lama lagi untuk menyembuhkannya dengan cekap atau mengurangkan risiko penyakit itu.
Objektif utama bukanlah benar-benar untuk mendiagnosis sesuatu penyakit kerana ia akan menggambarkan individu yang boleh menghidapnya. Matlamat ujian diagnostik adalah untuk menentukan sama ada seseorang individu mempunyai penyakit tertentu atau tidak. Pakar perubatan menetapkan ujian untuk menilai kewujudan atau kekurangan penyakit yang berpotensi pada pesakit sebagai asas untuk pemilihan terapi.
