Model kitaran hayat pembangunan perisian, atau SDLC, ialah kaedah pembangunan perisian berkaedah. Untuk mencipta produk akhir, pelbagai tugas dijalankan secara berurutan. Setiap peringkat digabungkan dengan penghantaran yang berfungsi sebagai kemasukan ke fasa SDLC berikut.
SDLC lwn Model Air Terjun
Perbezaan antara SDLC dan Model Air Terjun ialah SDLC ialah metodologi, atau strategi, dikenali sebagai Kitaran Hayat Pembangunan Perisian. Scrum, model V, Proses Bersatu, Eclipse Way, OpenUP, Waterfall, XP, Agile dan sebagainya. Antara model SDLC yang paling menonjol ialah model air terjun. Ia adalah metodologi pembangunan perisian tradisional yang menggunakan rangka kerja linear dan berjujukan untuk pelaksanaan produk perisian.
Konsep kitaran hayat pembangunan perisian (SDLC) ialah kaedah yang boleh dipercayai untuk membangunkan perisian. Hasilnya biasanya diperoleh dengan menggabungkan beberapa tugasan yang disiapkan dalam susunan berurutan. Banyak peringkat model SDLC disenaraikan dalam yang terakhir. Paradigma SDLC dibahagikan kepada empat fasa: keperluan, reka bentuk, pelaksanaan, serta ujian.
Model air terjun membahagikan kerja projek kepada segmen jujukan linear, setiap satunya bergantung pada output yang sebelumnya dan berkorelasi dengan pengkhususan tugas. Kaedah ini biasa dalam bidang reka bentuk kejuruteraan tertentu. Dalam kebanyakan kes, pendekatan air terjun menghasilkan beberapa jenis garis masa projek yang menumpukan 20–40% daripada usaha untuk 2 peringkat pertama, 30–40% untuk kod, dan selebihnya untuk ujian dan pelaksanaan.
Jadual Perbandingan Antara SDLC dan Model Air Terjun
| Parameter Perbandingan | SDLC | Model Air Terjun |
| Konotasi | SDLC bermaksud kitaran hayat pembangunan perisian yang merupakan metodologi untuk pembangunan perisian. | Model air terjun membahagikan kerja projek ke dalam peringkat jujukan linear, masing-masing bergantung pada hasil daripada yang sebelumnya dan berkorelasi dengan kepakaran tugas. |
| Saling hubungan | Reka bentuk SDLC termasuk model lingkaran, model berbentuk V, model kitaran hayat tambahan dan model air terjun. | Model air terjun ialah metodologi pembangunan perisian bergaya yang menggunakan kaedah berjujukan serta linear untuk menghasilkan penyelesaian perisian. |
| Pelanggan dan Pihak Berkepentingan | SDLC menggabungkan maklum balas daripada pemegang saham produk dan pelabur kerana ia termasuk beberapa model. Sepanjang proses, pengguna disimpan dalam gambar serta pendapatnya sentiasa diambil pada nilai muka. | Manakala, dalam kes model air terjun, kertas kerja yang diperlukan dilengkapkan dari awal. Selalunya semasa fasa keperluan adalah dokumentasi yang mencukupi dilengkapkan. |
| Untuk Projek Rumit | Oleh kerana ia adalah kompilasi model perisian yang berbeza, SDLC berfungsi dengan baik untuk projek yang kompleks. | Sebaliknya, Model Air Terjun berfungsi lebih baik untuk projek kecil. |
| Ditakrifkan daripada tidak ditentukan | SDLC mungkin atau mungkin tidak mempunyai peringkat yang ditentukan. | Manakala, Model Air Terjun mempunyai peringkat yang telah ditentukan dan ditentukan. |
Apakah SDLC?
Konsep kitaran hayat pembangunan perisian (SDLC) ialah kaedah yang boleh dipercayai untuk membangunkan perisian. Hasilnya biasanya diperoleh dengan menggabungkan beberapa tugasan yang disiapkan dalam susunan berurutan. Banyak peringkat model SDLC disenaraikan dalam yang terakhir.
Yang pertama ialah objektif, yang mentakrifkan pengguna program, fungsi utama dan aliran maklumat. Peringkat kedua ialah susun atur, yang mencipta estetik terperinci sistem. Peringkat ketiga ialah penggunaan, iaitu fasa terpanjang dalam kitaran hayat pembangunan perisian kerana ia menggunakan prosedur reka bentuk yang terdiri daripada kod.
Peringkat terakhir ialah ujian, yang melibatkan kedua-dua sistem dan juga ujian unit. Teks digunakan untuk menentukan sama ada kod telah memenuhi fungsi yang ditentukan dalam peringkat keperluan. Model SDLC termasuk model rad, model berbentuk V, model kitaran hayat lelaran, dan model air terjun. Metodologi air terjun ialah pendekatan bergaya untuk pembangunan perisian yang menggunakan kaedah berjujukan serta linear untuk menghasilkan penyelesaian perisian.
Apakah Model Air Terjun?
Model air terjun membahagikan kerja projek kepada segmen jujukan linear, setiap satunya bergantung pada output yang sebelumnya dan berkorelasi dengan pengkhususan tugas. Kaedah ini biasa dalam bidang reka bentuk kejuruteraan tertentu.
Dalam pembangunan perisian, ia adalah salah satu metodologi lelaran & fleksibel yang lebih rendah kerana kemajuan terutamanya sehala ("ke bawah" seperti air terjun) melalui aspek pengkonsepan, permulaan, penilaian, reka bentuk, pembinaan, pengujian, penggunaan, serta sebagai penyelenggaraan.
Paradigma pembangunan air terjun lahir dalam industri pembuatan dan perkhidmatan, di mana faktor persekitaran berstruktur hierarki menjadikan reka bentuk baharu sangat mahal jauh lebih awal dalam proses pembangunan. Tidak ada pengganti yang diakui untuk output kreatif berasaskan pengetahuan apabila ia pada asalnya digunakan untuk pembangunan perisian.
Herbert D. Benington memberikan persembahan pertama yang didokumentasikan yang memperincikan penggunaan peringkat sedemikian dalam kejuruteraan perisian pada 29 Jun 1956, di suatu tempat di Simposium mengenai Kaedah Pengaturcaraan Lanjutan untuk Komputer Digital. Kuliah ini juga mengenai penciptaan perisian SAGE.
Perbezaan Utama Antara model SDLC dan Waterfall
Kesimpulan
Istilah "air terjun" merujuk kepada konsep pengurusan projek. Sama ada sesuai atau tidak, setiap projek menggunakan rangka kerja yang sama. Kecacatannya yang paling serius ialah tempoh masa yang diambil daripada 'penangkapan keperluan' kepada pembuatan. SDLC bermaksud kitaran hayat pembangunan perisian. Ideanya ialah SDLC menetapkan keperluan pengekodan untuk memastikan bahan baharu tidak bertembung dengan yang lebih lama.
Berbeza dengan hasil sempadan liar, hasilnya adalah keseluruhan yang bersatu. Teknik pembangunan Air Terjun telah pupus kerana mengambil masa yang lebih lama untuk menghasilkan sesuatu yang berbaloi. Oleh kerana pembangunan mengambil masa yang lama, penemuan dan reka bentuk yang dicapai tidak lagi mencerminkan persekitaran yang berkembang.
