Proses membuat keputusan dijalankan untuk mencapai kesimpulan dengan kaedah yang berbeza. Apabila perbincangan kumpulan berlaku, proses membuat keputusan ini membantu dalam menghasilkan keputusan dengan cekap dan cepat, walaupun mereka mempunyai kebaikan dan keburukan mereka. Konsensus dan peraturan Majoriti adalah beberapa proses membuat keputusan. Mereka sangat berbeza antara satu sama lain bukan sahaja dalam proses dan asasnya. Kedua-duanya digunakan mengikut keadaan.
Konsensus vs Peraturan Majoriti
Perbezaan utama antara konsensus dan peraturan majoriti ialah konsensus memerlukan kumpulan untuk bersetuju secara kolektif. Sementara itu, peraturan majoriti datang kepada kesimpulan dengan keputusan majoriti. Konsensus menolak penyertaan semua orang, manakala peraturan majoriti mengecualikan keputusan minoriti yang bersetuju dengan keputusan majoriti.
Konsensus memerlukan penyertaan semua orang semasa proses membuat keputusan. Dan untuk keputusan itu, semua orang perlu mencapai persetujuan secara kolektif dan bukannya berada dalam kumpulan yang berbeza. Selain itu, alam sekitar sememangnya lebih sihat kerana perlu ada persetujuan bersama. Oleh itu, komunikasi mestilah halus. Di samping itu, pembuatan keputusan kolektif menjadikannya lebih lama untuk membuat kesimpulan. Akhir sekali, orang yang berpendirian minoriti mungkin terjerumus ke dalam groupthink secara konsensus.
Peraturan majoriti adalah proses membuat keputusan terpantas kerana ia tidak memerlukan perjanjian kolektif. Oleh itu, majoriti menolak minoriti dalam kes ini. Pada satu tahap, minoriti boleh menyatakan pendapat, tetapi hanya keputusan majoriti diambil kira. Peraturan majoriti membenarkan ia memilih keputusannya tanpa mengira keputusan majoriti akhir. Dan, ia boleh membebankan minoriti kerana majoriti juga boleh menindas.
Jadual Perbandingan Antara Konsensus dan Peraturan Majoriti
| Parameter Perbandingan | Permuafakatan | Peraturan Majoriti |
| Perjanjian | Konsensus memerlukan persetujuan kolektif untuk keputusan muktamad. | Peraturan majoriti bergantung pada pendapat majoriti. |
| Alamat | Konsensus menangani kedua-dua pihak. | Dalam peraturan majoriti, hanya pendapat majoriti yang difahami. |
| perselisihan faham | Konsensus menjadi jalan tengah jika terdapat perselisihan faham. | Dalam peraturan majoriti, pendapat majoriti menolak pendapat minoriti. |
| Tempoh | Konsensus mengambil masa yang lebih lama untuk membuat keputusan. | Peraturan majoriti dengan cepat membuat keputusan. |
| Hak Minoriti | Secara konsensus, pendapat minoriti membawa kepada perselisihan faham yang membayangkan hak minoriti. | Tiada hak untuk minoriti dalam pemerintahan majoriti. |
Apakah Konsensus?
Konsensus ialah proses membuat keputusan yang memerlukan persetujuan kolektif untuk menolak keputusan. Kedua-dua pendapat didengar dan difahami kemudian penyelesaian yang menghormati kedua-dua pihak dan datang kepada rundingan bersama.
Konsensus bukanlah peraturan majoriti mahupun sebulat suara kerana konsensus bergantung pada persetujuan kolektif. Setiap pendapat penting dalam jenis membuat keputusan ini. Walaupun ia menangani setiap perselisihan faham, namun ia mungkin tidak sesuai sepenuhnya dalam keputusan itu. Jika lebih daripada 51% orang memilih pilihan, walaupun ia mungkin tidak mendapat kata sepakat kerana ia tidak mencukupi.
Konsensus sukar dibuat, kerana tiada pilihan tengah, walaupun pilihan tengah mungkin tidak mencukupi. Tetapi, datang kepada bagaimana kata sepakat boleh dicapai jika setiap hujah difahami, kemudian membuat kesimpulan untuk mencapai titik persamaan dan mencari penyelesaian terbaik daripadanya. Oleh itu, konsensus boleh dicapai melalui perjanjian kolektif.
Apakah Peraturan Majoriti?
Peraturan majoriti juga merupakan proses membuat keputusan yang menolak pendapat minoriti. Setiap orang mempunyai peluang untuk memilih pandangan mereka secara bebas tanpa mengira pembentukan sama ada majoriti atau minoriti. Ia adalah keputusan binari. Jika pendapat mendapat lebih daripada separuh persetujuan, maka pendapat itu menolak pendapat minoriti. Ia biasanya dicapai dalam badan pembuat keputusan yang paling berpengaruh.
Menurut Kenneth May, peraturan majoriti dianggap munasabah kerana ia menyokong keadilan, tidak mahu dikenali, berkecuali, tegas, monotoni. Tambahan pula, setiap undi dikira sama. Oleh itu tidak kira siapa yang membuang undi. Dan keputusan dibuat dengan cepat berbeza dengan konsensus.
Konsensus memerlukan penyertaan setiap ahli untuk persetujuan kolektif untuk membuat keputusan. Walaupun, jika terdapat perselisihan faham, maka isu itu perlu diselesaikan untuk mencapai penyelesaian. Setiap konflik ditangani, namun ia mungkin tidak sesuai dengan keputusan muktamad. Sesungguhnya, alam sekitar jauh lebih sihat daripada proses membuat keputusan yang lain. Ia mengambil masa yang lebih lama untuk membuat keputusan. Selain itu, ahli berpandangan minoriti mungkin termasuk dalam groupthink secara konsensus.
Peraturan majoriti memerlukan penyertaan semua, tetapi majoriti menolak minoriti dalam keputusan muktamad. Walaupun pendapat minoriti ditangani, namun keputusan akhir hanya dipengaruhi oleh pendapat majoriti. Proses membuat keputusan ini boleh membebankan dan memberi tekanan kepada minoriti kerana mereka tidak didengari. Selain itu, mereka juga tidak mempunyai hak.
