Penulis puitis dan prosaik menggunakan pelbagai strategi sastera, termasuk aliterasi dan asonansi. Mereka direka untuk melibatkan bakat pendengaran pembaca sambil juga menjadikan karya yang mereka bekerja menyeronokkan untuk dibaca. Kedua-duanya berbeza kebanyakannya dari segi bagaimana dan di mana jenis huruf tertentu diulang.
Memandangkan aliterasi dan asonansi begitu lazim dalam puisi dan prosa, sukar bagi pembaca biasa untuk membezakannya. Akibatnya, mereka telah digunakan secara bergantian untuk masa yang lama, dan sehingga perbezaan dibuat, kekeliruan akan berlaku.
Aliterasi vs Asonansi
Perbezaan utama antara aliterasi dan asonansi ialah pengulangan konsonan pada permulaan perkataan berdekatan dirujuk sebagai aliterasi manakala asonansi ialah pengulangan bunyi vokal secara berturut-turut.
Aliterasi berlaku apabila bunyi konsonan mula diulang dalam dua atau lebih perkataan atau suku kata yang berdekatan. Ia adalah apabila perkataan yang berkongsi bunyi vokal digunakan berdekatan antara satu sama lain. Bunyi yang berulang selalunya adalah yang pertama atau awal, tetapi pengulangan bunyi dalam suku kata bertekanan atau beraksen bukan awal juga biasa.
Asonansi ialah muslihat sastera di mana bunyi vokal berulang kali diulang dengan cepat dan lebih daripada dua kali. Ia boleh ditemui di mana-mana dalam perkataan dan paling kerap ditemui dalam kumpulan perkataan berhampiran permulaan atau akhir ayat, baris atau frasa.
Jadual Perbandingan Antara Aliterasi dan Asonansi
| Parameter Perbandingan | Aliterasi | Asonansi |
| Juga dikenali sebagai | sajak kepala | Rima vokal |
| Pengulangan melibatkan | konsonan | Vokal |
| Sering digunakan | Puisi dan frasa | Puisi dan prosa |
| Sambungan | Satu jenis konsonan | Peranti sastera bebas |
| Contoh | Papa muntah dekat dinding. | Cuba tetapi jangan menangis |
Apakah Aliterasi?
Aliterasi ialah peranti sastera dengan akar Latin yang bermaksud "huruf abjad." "Ikan goreng" ialah contoh perkataan yang disambungkan dengan bunyi konsonan pertama yang sama.
Dalam aliterasi, satu atau lebih bunyi konsonan diulang dalam perkataan atau suku kata berdekatan. Serta frasa yang biasa digunakan seperti "indah seperti gambar" dan "mati seperti kuku", yang menggunakan aliterasi, puisi juga tersebar luas dalam lagu, rap, pidato dan jenis penulisan lain.
Ia menambah minat pada ayat dengan mengulangi bunyi konsonan pada permulaan setiap perkataan. Walau bagaimanapun, ia boleh muncul di mana-mana dalam ayat di mana tekanan diletakkan pada perkataan tertentu. Aliterasi digunakan dengan pengulangan konsonan 'b' dalam baris seperti "bampar kereta bayi getah untuk sesiapa sahaja."
Beberapa baris daripada "Sonnet XII" William Shakespeare menggunakan aliterasi untuk menekankan satu not konsonan.
Beberapa baris Percy Bysshe Shelley menggunakan corak aliterasi yang lebih rumit dengan mengulang konsonan pada permulaan perkataan dan menekankan suku kata di dalam frasa.
Aliterasi sering digunakan bersamaan dengan asonansi, pengulangan bunyi vokal yang ditekankan dalam dua atau lebih perkataan dengan konsonan akhir yang berbeza, seperti "batu" dan "suci," dan konsonan, pengulangan konsonan akhir atau medial, seperti "strok. ” dan “nasib,” sebagai alat sastera.
Apakah Asonansi?
Rima vokal dan asonansi ialah kedua-dua istilah yang digunakan untuk menggambarkan asonansi. Perkataan-perkataan mestilah cukup dekat antara satu sama lain supaya bunyi vokal yang serupa dapat didengari.
Bunyi vokal berulang selalunya, tetapi tidak selalu, di tengah-tengah perkataan yang bermula dengan konsonan berbeza dan berakhir dengan konsonan lain. Banyak perkataan bermula dengan "Saya" yang panjang, yang lain berakhir dengan "Saya" yang panjang dan ada yang mengandungi perkataan penuh, seperti dalam ayat "Saya diingatkan untuk melapikkan kelopak mata saya." Tidak kira berapa kali anda menggunakannya, kesan asonan tetap ada.
Apabila ia datang kepada perkataan "asonansi", akar Latin "assonare" adalah tempat ia mendapat maknanya. Asonansi telah ditakrifkan dengan cara yang sama seperti hari ini sejak tahun 1800-an.
Irama terutamanya dicipta melalui asonansi dalam puisi. Ia mengarahkan perhatian pembaca kepada suku kata yang perlu ditekankan.
Penciptaan irama mempunyai kesan melata. Sebahagian daripada apa yang menjadikan peribahasa begitu diingati ialah cara mereka membuat orang mengingati sekumpulan perkataan dengan membenamkannya dalam fikiran mereka.
Ia juga telah ditunjukkan bahawa asonansi boleh meningkatkan keadaan fikiran seseorang. Dalam penulisan, bunyi vokal panjang seperti "oo" dan "aa" dianggap memperlahankan rentak dan menjadikan karya lebih khusyuk. Bunyi vokal pendek, seperti “I” yang berkibar dan melangkau lebih rancak.
Perbezaan Utama Antara Aliterasi dan Asonansi
Kesimpulan
Kedua-dua aliterasi dan asonansi boleh menjadi alat bantu mengajar yang berguna untuk pelbagai konsep sebutan dan ejaan. Penyair dan penulis telah lama menggunakan kedua-dua konsep ini secara meluas untuk kesan dramatik dalam karya mereka, terutamanya sepanjang era klasik. Secara teknikal, kedua-dua norma sastera ini tidak sama, tetapi dalam praktiknya, ia sangat serupa.
Aliterasi dan asonansi ialah kaedah sastera yang menggunakan pengulangan bunyi yang pantas. Konsonan ialah istilah luas yang merangkumi pelbagai alat sastera, termasuk aliterasi. Kedua-duanya digunakan untuk meningkatkan keseronokan karya sastera dengan melibatkan kemahiran pendengaran pendengar.
Perbezaan terbesar antara mereka adalah di mana dan bagaimana bunyi huruf berulang. Oleh kerana perbezaan ini, lebih mudah untuk mengetahui apa yang cuba disampaikan oleh puisi atau prosa, terutamanya apabila peranti sastera digunakan.
